Szampon shikakai z Hesha

Postanowiłam, że zanim powieszę post o technice mycia włosów ziołami ajurwedyjskimi, po kolei pokażę Wam efekty, jakie daje każdy ziołowy proszek. W poprzednim poście była to reetha, dzisiaj pokażę Wam włosy po shikakai.

Jak widzicie na zdjęciu, używam shikakai paczkowanego przez Hesha, ale produkt ten ma też Khadi i być może jeszcze inne firmy. Jestem wierna Heshowi, ponieważ na allegro 100 gramową paczuszkę można dostać już za ok. 8 złotych, natomiast Khadi sprzedaje 150g za ok. 30 złotych. Biorąc pod uwagę, iż nie jest to produkt wydajny, warto zamówić najtańszą opcję od razu po kilka opakowań (jeśli tak jak ja na codzień korzystacie z shikakai czy rithy).

Dlaczego shikakai myje?

Shikakai to nazwa dla proszku powstałego ze zmielenia orzechów rośliny  Acacia concinna. Orzechy zawierają saponiny, czyli naturalne surfaktanty odpowiadające za efekt myjący (tak samo jak korzeń mydlicy, reetha oraz wiele innych surowców roślinych).

Jakie właściwości ma shikakai?

Przede wszystkim ma naprawdę silny potencjał myjący, według mnie znacznie silniejszy niż reetha. Oczywiście pod tym względem ustępuje tradycyjnym szamponom i nadal znajduje się w kategorii łagodnych środków myjących. Jeżeli jakikolwiek naturalny składnik myjący sprawiał Wam kłopot i nie domywał włosów lub jeszcze nie sięgaliście po takie składniki i obawiacie się tłustych włosów, warto zacząć od shikakai. Choć z drugiej strony myślę, że jak na pierwszy raz to jest to również trochę upierdliwy składnik, bardziej niż choćby reetha. Uważam, że jest troszkę mniej wydajny a sama papka gorzej współpracuje z włosami. Z drugiej strony pasta z shikakai tworzy naturalny peeling, który można wykonać na skórze głowy.

A tym bardziej, że według ajurwedy shikakai ma właściwości przeciwłupieżowe. Dodatkowo ma wzmacniać cebulki włosów i promować wzrost nowych. Czy tak jest naprawdę - nie mogę ocenić, gdyż tropienie baby hair to dla mnie zbyt wysoki stopień wtajemniczenia. Natomiast mogę potwierdzić, że:

- shikakai świetnie współpracuje z zabiegiem olejowania; można sobie pofolgować z ilością oleju

- nie plącze włosów, wręcz przeciwnie, ułatwia rozczesywanie

- nadaje się do wykonania peelingu skóry głowy, jeśli ktoś takiego zabiegu potrzebuje

- nie daje efektu skrzypiących włosów vide nie tworzy siana

(- i pięknie pachnie, tak ostro i dramatycznie, ale tutaj pewnie nikt się ze mną nie zgodzi :D)

Technika mycia

Na moje włosy za łopatki stosuję 3-4 łyżki shikakai i na oko mieszam z ciepłą wodą. Konsystencję należy sobie wedle upodobań wypośrodkować, omijając stan zbyt rzadki i zbyt gęsty.

Tutaj technika jest ważna: pastę nanosimy powoli opuszkami paców i wcieramy w skórę głowy (tak samo jak wcierkę). Staramy się nanieść shikakai na każdy rejon skalpu. Następnie wykonujemy dokładny masaż i powoli przesuwamy dłońmi pastę wzdłuż włosów. Na tym etapie często opłukuję włosy wodą, tak żeby rozrzedzić pastę i ułatwić jej migrację ku końcom włosów.

Można również przetrzymać shikakai 10-15 minut na skórze głowy i dopiero potem spłukać, szczególnie polecam tę opcję przy obfitym olejowaniu :-)

Uważajcie, żeby shikakai nie dostało się do oczu, gdyż może je podrażnić!

Efekty

Tym razem bardziej zaangażowałam się w proces fotografowania. Na niektórych zdjęciach efekt po koczku ślimaczku a na innych po rozczesaniu.

Na początek zdjęcie bez lampy:

Oraz dwa z lampą:

Do sprawdzenia mamy jeszcze korzeń juki i mieszankę Heenarę.

Pozdrawiam :)